“Slower Father” reviews (In Greek)

Rock Hard

Εισαγωγή με φυσαρμόνικα και να μη θυμίσει SABBATH δεν γίνεται! Βέβαια, για κάποιο περίεργο λόγο, νομίζεις οτι αρχίζει και το soundtrack του “Django”. Και εκεί που λες, να, αυτό θα είναι ένα μικρό εισαγωγικό instrumental, το “Stash the cash” έχει διάρκεια κανονικού τραγουδιού, σέρνει τα σπιρούνια του και δίνει τον τόνο για το δεύτερο άλμπουμ των MOTHERFASTER, με τίτλο “Slower father”.

Αλήτες, όσο και χαβαλέδες, αρέσκονται στα λογοπαίγνια και τη σύνθεση κιθαριστικών δρόμων, που δε βιάζονται να σε βγάλουν στον προορισμό τους. Έχουν έντονο άρωμα από BLACK SABBATH και γιατί η χροιά του Παμίνου είναι κοντά στον Ozzy, αλλά και γιατί οι κιθάρες είναι κοντά στους SABBATH. Μην ξεγελιέσαι όμως και νομίζεις οτι το ύφος τους είναι αργό. Όχι, υπάρχει και μία βαθιά MOTORHEAD-άδικη διάθεση. Κανένα από τα δύο όμως δεν τους καθορίζει πλήρως. Γιατί υπάρχουν και σημεία που θα σου θυμίσουν BLACK LABEL SOCIETY,  οπότε θα εγκαταλέιψω την προσπάθεια να το περιγράψω με συγκροτήματα και θα σου πω οτι το “Slower father” μοιάζει με soundtrack ταινίας του Tarantino, που έχει και σκηνές δράσεις, αλλά και εκείνα τα αργά πλάνα που ο ήρωας, σε slow motion, ξεπαστρεύει όλο το μπαρ πυροβολώντας.

Με τη δεύτερη κυκλοφορία τους, οι MOTHERFASTER εδραιώνουν το ύφος και τον ήχο τους και ξεκαθαρίζουν ποιοι είναι και πως ακούγονται. Κάνουν λογοπαίγνια, εξαπολύουν ατελείωτα, αλλά περίτεχνα, κιθαριστικά riff (Bill, είσαι για ακόμη μία φορά καθηλωτικός) και καταφέρνουν να σε ψήσουν να ακούσεις όλο το άλμπουμ σα να μην τρέχει τίποτα. Και για επίλογο, πάρε και μία διασκευή του “Sinnerman” (Nina Simone), που προσωπικά μου άρεσε πολύ.

Αν μπαίνοντας σε ένα μπαρ σε ενοχλεί ο καπνός, το οτι δεν τηρεί όλους τους κανόνες υγιεινής και στο βάθος κάθονται κάτι τύποι μεταξύ χαμένου κορμιού και ρεμαλιού, δεν θα σου αρέσει το άλμπουμ. Για τους υπόλοιπους από εμάς, που είμαστε λίγο πιο rock n roll και στην περίπτωση των MOTHERFASTER metal n’ roll, μιλάμε για ένα δίσκο που θα ποτίσει από μπύρα και ιδρώτα.

8,5 / 10 Έλενα Μιχαηλίδου

https://www.rockhard.gr/

Metal Zone & Behind the veil webzine

Το ίδιο το συγκρότημα αναφέρει στο βιογραφικό του σημείωμα ότι ξεκίνησε σαν μια κακή ιδέα που πάρθηκε μεταξύ των μουσικών που το αποτελούν μετά από κάποιο jam session τους το 2011. Οι δε μουσικοί που αποτελούν το συγκρότημα είναι ο ντράμερ Jim Gkikas (πρώην τραγουδιστής των DOMINATE), ο κιθαρίστας Bill Giannakopoulos κι ο τραγουδιστής – μπασίστας Paminos Giannakopoulos (αμφότεροι μέλη των πολύ καλών AFTER DUSK). Αυτοί, λοιπόν, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα συγκρότημα μέσω του οποίου θα αναδείκνυαν την «βρώμικη» μουσική τους πλευρά. Το 2015 κυκλοφόρησαν το πολύ δυνατό ντεμπούτο τους με τίτλο «Motherfaster» και τώρα, μετά από 4 περίπου χρόνια χτυπούν ξανά με την παρούσα δουλειά.

Το να κυκλοφορήσεις ένα πολύ καλό δίσκο στην αρχή της καριέρας σου ως συγκρότημα είναι κάτι συνηθισμένο. Το ζητούμενο πάντα είναι αν θα υπάρξει και ανάλογη συνέχεια. Οι MOTHERFASTER, λοιπόν, χωρίς να βιαστούν, κατάφεραν να κυκλοφορήσουν, χωρίς υπερβολή, ένα εξίσου καλό άλμπουμ με την πρώτη τους κυκλοφορία.

Ο δίσκος σε προδιαθέτει ευχάριστα από το πρώτο κιόλας τραγούδι, το οποίο έχει μια έντονη αίσθηση άγριας δύσης για να δώσει την θέση του στο «Abused in the garden of love» το οποίο προσωπικά μου θύμισε κάτι από RUNNING WILD στην βασική του μελωδία. Το «Shotgun Blast» έχει έντονη rock ‘n’ roll διάθεση και αποτίει φόρο τιμής στην κληρονομιά των MOTORHEAD. Το «Bull on a Parachute» σαν τίτλος περιγράφει αρκετά καλά τα βαριά riff που χαρακτηρίζουν την συγκεκριμένη σύνθεση, η οποία είναι βουτηγμένη στον ήχο των BLACK SABBATH. Το «Crocoblues» είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα συνύπαρξη της heavy metal μουσικής με τα blues. To «Kamikaze Rider» έχει πάλι μια δόση από MOTORHEAD, αλλά και κάτι από τις προσωπικές δουλειές του OZZY.  Στο «Snitches Get Stitches (I Smell a Rat)» το hard rock συναντάει το heavy metal. Ακολουθεί το «Evil Eye Removal» που ναι η πιο μελωδική σύνθεση της κυκλοφορίας, η οποία χαρακτηρίζεται από μια όμορφη ανεμελιά. Το «Sinnerman» είναι διασκευή σε παραδοσιακό αφροαμερικάνικο τραγούδι το οποίο οι MOTHERFASTER μεταμορφώνουν σε μια πολύ εντυπωσιακή κι άκρως εκφραστική hard rock/heavy metal σύνθεση.

Τι παραπάνω να γράψει κανείς γι’ αυτή την πολύ καλή κυκλοφορία που μας προσφέρουν για άλλη μια φορά οι MOTHERFASTER. Μια κυκλοφορία που διαθέτει φρεσκάδα, όμορφες ιδέες και φυσικά το απαιτούμενο πάθος που χρειάζεται ο heavy metal ήχος. Θα περιμένω με αγωνία να κυκλοφορήσουν τον δίσκο και σε μορφή CD μιας και αυτή την στιγμή είναι διαθέσιμος μόνο σε digital μορφή για κατέβασμα από την ιστοσελίδα bandcamp του συγκροτήματος. Στα συν του δίσκου και η φωνή του Paminos που για μένα προσωπικά μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο Έλληνας Ozzy Osbourne.

Νικόλαος Παραστατίδης

https://www.metalzone.gr/reviews/motherfaster-%E2%80%93-slower-father

https://veilarch.blogspot.com/2020/02/motherfaster-slower-father.html#more

Noizy

Καλώς ήρθατε στην Άγρια Δύση! Ίσως και όχι… Η φυσαρμόνικα πάντα με παρέπεμπε σε εκείνες τις ταινίες, όπου ο cowboy μπαίνει στο saloon και κάτι τύποι στο βάθος παίζουν χαρτιά, ενώ μπάρμαν σκουπίζει βαριεστημένα τα ποτήρια (σ.υ.υ.: να υποθέσω ότι στις ταινίες που βλέπεις εσύ πιανίστας δεν υπάρχει στο σαλούν). Θα μου πείτε γιατί; Γιατί στο μυαλό μου έτσι την έχω συνδυάσει.

Το δεύτερο άλμπουμ των Motherfaster έχει μια αίγλη μεθυστικής μουσικής. Σε καθηλώνει και καταφέρνει να κάνει τόσες εικόνες στο μυαλό σου που μπορούν να εναρμονιστούν σε μια ιστορία. Ερωτοτροπεί μελετημένα με αρκετά στοιχεία του metal αλλά και του rock. Έχει εκείνη τη ταξιδιάρικη προσμονή, όπου ο cowboy γίνεται αναβάτης, όχι αλόγου αλλά παλιάς street μηχανής και το saloon γίνεται bike bar. Η μπάντα το έχει αφιερώσει στους Έλληνες riders της δεκαετίας του ’80 και του ’90. Το εξώφυλλο του “Slower Father” κρύβει ή φανερώνει τα δικά του μηνύματα και έχει την υπογραφή του Enea Guzja.

   Η φωνή του Παμίνου είναι όπως πάντα ανατριχιαστική και φέρνει στις μνήμες μας metal παλιών δεκαετιών. Η τραχύτητα αλλά και το γρέζι στη φωνή του, σε συνάρτηση με τις old school μελωδίες του Βασίλη και του Δημήτρη, βάζουν το άλμπουμ σε ένα cult βάθρο. Είναι σαν ένα ουίσκι πολλών ετών ωρίμανσης. Απολαμβάνεις σε κάθε γουλιά τις νότες και τις εσάνς στο έπακρο.

Η βαριά ατμόσφαιρα με το “Stash The Cash” δίνει τις πρώτες εικόνες αλλά και αισθήσεις για το άλμπουμ. Επιβλητικό instrumental, με ελαφριά αέρινη πνοή Άγριας Δύσης. Το “Abused In The Garden Of Love” έρχεται πιο αναρχικό και ταξιδιάρικο. Οι εντάσεις της φωνής αλλά και το ύφος της μουσικής σε βάζουν σε ένα άλλο καλούπι. «Πειρατικό» το αρχικό riff, Super Rock η φωνή, με κάτι από Wyndorf στο οπλοστάσιό της και θα ακούσετε μέχρι και NWOBHM θέματα. Πιο metalλικό μπαίνει το “Shotgun Blast”, με αέρα άπλυτου Ροκ και διανύει την εποχή των 80’s με μεγάλη επιτυχία.

Το αγαπημένο μου από το άλμπουμ ήρθε και με βρήκε στο “Bull On A Parachute”. Rock βαρύ και ασήκωτο. Η φωνή του Παμίνου θυμίζει Ozzy στις καλές του στιγμές και η μουσική τεντώνει όλες τις αισθήσεις. Μπαίνει το “Crocoblues” με μια υπέρ-γκρουβάτη Blues-o-rockική μαγκιά και είναι ερωτεύσιμο από τα πρώτα λεπτά. Ναι, έχω και δεύτερο αγαπημένο και μπορεί και τρίτο και τέταρτο.

Το “Kamikaze Rider” έχει μια αλλιώτικη και πιο γρήγορη υφή. Τεντωμένα τα αυτιά και οι αισθήσεις. Η μελωδία στη φωνή έχει σταμπάρει ένα βασιλιά που σκοτώνει… Προσέξτε το μπάσο στο σημείο του σόλο. Εξαιρετικό τουλάχιστον. “Snitches Get Stitches (I Smell A Rat)”… βαριά αλλά και νταλκαδιάρικα riffs. Ροκ που ξεκίνησε από τη δεκαετία του εβδομήντα και κινείται με πομπώδη και στομφώδη ρυθμό στο σήμερα και το αύριο. Το καλπάζον του πράγματος δένει ιδεωδώς με τη φωνή. Προσέξτε το πόσο δεμένη είναι η ενορχήστρωση, με όλες αυτές τις πανέξυπνες παύσει στο ρεφρέν.

   Στο “Evil Eye Removal” γυρνά το Rock mood με κλασσικά μουσικά μονοπάτια και μια άκρως μελωδική γέφυρα, που αγγίζει και τη λυρική υπόσταση της ροκ. Το “Sinnerman” είναι μία άκρως ενδιαφέρουσα περίπτωση. Τραγούδι από εκείνα που έχουν διασκευαστεί πολλές φορές, χωρίς όμως να βρίσκεται στην άκρη της γλώσσας των μαζών, προκειμένου να ονοματίσουν μία πασίγνωστη διασκευή, το κομμάτι γίνεται κάτι άλλο από τα παιδιά. Η οργή και το πάθος το κάνουν πλέον επικό… Προσδίδουν ακόμα περισσότερα γαλόνια στο άλμπουμ.

Εξαιρετική δουλειά που θα γίνει το soundtrack πολλών αναμνήσεων. Ανυπομονώ να βιώσω αυτό το μεγαλείο και ζωντανά. Ναι, νύξη για live κάνω. Μπράβο σας παιδιά, για την τόσο άρτια δουλειά και σας ευχόμαστε τα καλύτερα για το νέο σας παιδί!

Μαίρη Ζαρακοβίτη

https://www.noizy.gr/music/artists-albums/M/1099-motherfaster/1318-slower-father